تکثیر توت فرنگی
توليد نشاء در محيط جامد چیست؟
بسترهای درشت ضدعفونی شده مثل شن ريز پوميک, پرليت , مخلوط پرلايت و ورمی کوليت يا شن رودخانه به طور موفقيت آميزی برای ريشه دار نمودن ساقه های رونده يا قلمه های انتهايی مناسب می باشند. توليد نشا در محيط جامد در مقياس بزرگ نياز به يک خزانه مجزا دارد اما در مکان هايی که چنين فضايی وجود ندارد و هزينه حمل و نقل و تقاضا زياد است. تکثير به وسيله توليد کنندگان يک اقدام حياتی می باشد. پايه های گياهی بايد جدا از محصول نگهداری شوند و فقط در انتهای فصل ميوه دهی اجازه رشد به ساقه های رونده داده شود.
سیستمهای مورد استفاده در تولید تجاری توت فرنگی
انواع سیستم ها و بستر کشت توت فرنگی چیست؟
در سيستم کشت بدون خاک ، بستر کشت توت فرنگی معمولا داخل لوله های پلی اتيلن ريخته می شود و نحوه قرار گرفتن آنها به اشکال مختلف از جمله آويزان و استقرار روی سطح زمين می باشد. علاوه بر اين لوله های پلی اتيلن میتوانند به صورت عمودی استفاده شوند به طوری که با يک قيم آويزان بر آنها در اطراف آن کشت می شوند.
بعضی سيستم ها هم از ظروف پلاستيکی با ظرفيت ۴ تا ۵ ليتراستفاده میکنند. بسياری از لوله های کشت, کيسه ها, ورقه ها و يا گلدان ها روی کانالهایی جهت زهکشی مواد غذايی اضافی قرار دارند و مواد اضافی مذکور جهت استفاده مجدد به مخزن اصلی منتقل میشوند و در بعضی از سيستم ها مواد غذايی اضافی زهکش شده تخليه می شوند.
سيستم کشت بدون بستر چیست؟
لايه نازک مواد غذايی تکنيکی است که در آن محلول غذايی کشت بدون خاک در لايه نازکی در کف کانال های پلاستيکی يا مجراها حرکت میکند. گياهان به صورت ساقه های رونده با ريشه های لخت يا به صورت کشت گلدانی يا در توپی های کشت بدون خاک در داخل مجرا قرار می گيرند. گياهان بايد به سرعت ريشه های متراکم کرکی در طول قاعده مجرا ايجاد و تمام مواد غذايی معدنی مورد نياز را از محلول غذايی جاری تأمين کنند. نکته مهم در اين سيستم تامين لايه نازک مواد غذايی به عمق يک تا ۲ميليمتر با يک شيب ثابت در طول کانال يا مجرا می باشد.
